XXIX NIEDZIELA ZWYKŁA
Z A C H E U S Z K I:
Październik to miesiąc bogaty w różne piękne wspomnienia i święta. Trzeba tu wspomnieć Matkę Bożą Różańcową, bł. Jana Pawła II, bł. Jerzego Popiełuszkę. Te wspomnienia poruszają nas ze względu na postacie bliskie naszej Ojczyźnie. Poza nimi jest też pewne święto bardzo ważne dla naszej wspólnoty parafialnej.
Jest to ostatnia niedziela października, w wielu parafiach obchodzona jako Niedziela Poświęcenia Kościoła Własnego. Święto to dotyczy tych kościołów, które są stare, i których datę poświęcenia bardzo ciężko określić. Nasza świątynia zalicza się do tej grupy. Obecny kościół zbudowano na początku XX w. w stylu neogotyckim. Posiada jednak w swoim wnętrzu pewne symbole, które przypominają wiernym o tym, że została konsekrowana. Co to takiego? To zacheuszki, symbole dobrze nam znane, choć być może – do tej pory – niekoniecznie z nazwy.
Zacheuszki są znakami konsekracyjnymi, krzyżami apostolskimi oznaczającymi Bożą pieczęć potwierdzającą przekazanie kościoła na własność Bogu, który otacza opieką Swój lud i jednoczy go ze Sobą. Zacheuszki mogą przybierać formę wmontowanej w ścianę płytki z krzyżem lub mieć postać namalowanego na ścianie, małego równoramiennego krzyża. Umieszcza się je w miejscach, które biskup namaścił świętym olejem. Ich liczba bywa w rozmaitych świątyniach różna, lecz nie dowolna – jest ich zwykle dwanaście, w wyjątkowych przypadkach sześć lub cztery. Przy zacheuszku umieszcza się lampkę lub świecznik (kinkiet) na święcę, którą zapala się w rocznicę konsekracji kościoła. Ich nazwa pochodzi od bogatego Celinka Zacheusza, który przyjął Jezusa Chrystusa w swoim domu.
Chciejmy pamiętać o tej szczególnej niedzieli, ostatniej niedzieli miesiąca różańcowego, przypadającej w tym roku 27 października. Miejmy w pamięci, że jest to święto, które dotyka każdej i każdego z nas, to wspomnienie poświęcenia naszej świątyni, w której już od wieków gromadzimy się codziennie jako Boży lud.
P I E L G R Z Y M K I:
* W dniu 09.11.2013 r. (sobota) organizowania jest w naszej parafii pielgrzymka do Sanktuarium Matki Bożej Wniebowziętej w Lipinkach, Sanktuarium Pana Jezusa Ukrzyżowanego w Kobylance, Kolegiaty w Bieczu, Sanktuarium Matki Bożej Saletyńskiej w Dębowcu, Sanktuarium św. Jana z Dukli, Sanktuarium św. Michała Archanioła i bł. ks. Bronisława Markiewicza w Miejscu Piastowym, Sanktuarium Matki Bożej Zawierzenia w Tarnowcu. Koszt 35 zł. Zapisy do 27.10.2013 u duszpasterzy.
* W dniach 8-15.03.2014 organizowana jest w naszej parafii pielgrzymka do Ziemi Świętej. Koszt 3140 zł. Zapisy do 10.11.2013 u ks. Ryszarda Madej Tel: 606 281 677, 17 283 73 90
Szczegółowe informacje:
Cena zawiera:
Bilet lotniczy Warszawa– Tel Awiw – Warszawa, opłaty lotniskowe, transfer klimatyzowanym autokarem podczas zwiedzania, zakwaterowanie (7 rozpoczętych noclegów) w pokojach dwu- i trzyosobowych, w hotelach klasy turystycznej – zgodnie z programem wycieczki, 2 posiłki dziennie, udział w programie imprezy, bilety wstępów do zwiedzanych obiektów, opiekę polskojęzycznego przewodnika podczas zwiedzania, ubezpieczenie kosztów leczenia, następstw nieszczęśliwych wypadków, bagażu.
Cena nie zawiera:
Wydatków własnych, posiłków niewymienionych w programach, obligatoryjnych napiwków dla kierowców 2 USD/dzień, pilota lokalnego 3 USD/dzień (razem 35 USD).
Uwagi:
1. Program jest ramowy i kolejność zwiedzania może ulec zmianie
2. Każdego dnia istnieje możliwość uczestnictwa w Mszach Świętych
3. Zakwaterowanie w Tyberiadzie oraz w Betlejem w hotelach klasy turystycznej.
4. Wyżywienie to dwa posiłki w formie bufetu. Napoje do kolacji są dodatkowo płatne. Ostatniego dnia, zamiast śniadania kawa + ciastka.
5. Możliwość zakwaterowania w Jerozolimie zamiast Betlejem - dopłata 500 PLN
6. Cena za dziecko 2-12 z dwiema os dorosłymi – 2890 PLN
7. Dopłata do pokoju 1 osobowego – 600 PLN
8. Możliwość ubezpieczenia od kosztów rezygnacji – 2,5% wartości imprezy
9. Kurs przyjęty do kalkulacji to 3,2. Ostateczne rozliczenie imprezy nastąpi na 30 dni przed rozpoczęciem imprezy.
10. Promocje nie łączą się ze sobą. Ilość miejsc w każdym wylocie ograniczona
11. Przy wylotach do Izraela paszport musi być ważny minimum 6 miesięcy od daty planowanego powrotu
12. Oferta została skalkulowana dla grupy minimum 42 osób
13. Cena 3140 obowiązuje przy podpisaniu umowy i wpłacie zaliczki do 15.11.2013. od dnia nastepnego cena obowiązująca to 3290 zł
Prgoram:
Dzień 1. WARSZAWA – TEL AWIW – TYBERIADA
Zbiórka na lotnisku na trzy godziny przed wylotem. Odprawa biletowo – paszportowa i bezpośredni lot do Tel Awiwu. Przylot na lotnisko Ben Guriona. Spotkanie z przedstawicielem lokalnego kontrahenta. Przejazd do Tyberiady. Zakwaterowanie w hotelu w Tyberiadzie, kolacja, nocleg.
Dzień 2. TABGHA – GÓRA BŁOGOSŁAWIEŃSTW - KAFARNAUM – GÓRA TABOR
Śniadanie w hotelu. Rozpoczęcie dnia wizytą w kościołach w okolicy Jeziora Galilejskiego. Przejazd na Górę Błogosławieństw, miejsca gdzie Jezus wygłosił najsłynniejsze ze swoich kazań zawierające osiem błogosławieństw. Na zboczu wzgórza wznosi się ośmioboczne sanktuarium. Msza Święta. Przejazd do Tabghi, miejsca w którym Jezus dokonał cudownego rozmnożenia pięciu bochenków chleba i dwóch ryb by nakarmić 5000 głodnych ludzi, którzy przyszli wysłuchać Jego nauk. Współczesny kościół Rozmnożenia zbudowano na miejscu bizantyjskiej świątyni, w której zachowała się kolorowa mozaika podłogowa. Obok gdzie zmartwychwstały Jezus ukazał się po raz trzeci apostołom znajduje się kościół Prymatu św. Piotra. Następnie przejazd północnym brzegiem jeziora do Kafarnaum, miasta Jezusa, gdzie według Ewangelii wygłosił On więcej kazań i uczynił więcej cudów niż gdziekolwiek indziej. Tutaj znajdują się pozostałości po synagodze z II w. n.e. prawdopodobnie zbudowanej na ruinach tej, w której nauczał Jezus. W Kafaranum mieszkał apostoł Piotr, od którego imienia nazwano najbardziej znaną galilejską rybę. Rejs drewnianą łodzią po Jeziorze Galilejskim. Lśniące szmaragdowo jezioro jest jednym z najbardziej malowniczych w Izraelu. Lustro wody znajduje się 210 m. poniżej poziomu Morza Śródziemnego. Następnie wjazd taksówkami na Górę Tabor, miejsce Przemienienia Pana Jezusa. Wydarzenie to upamiętnia piękna franciszkańska Bazylika Przemienienia Pańskiego z kaplicami poświęconymi Mojżeszowi i Eliaszowi. Tuż obok stoi grecka cerkiew św. Eliasza. Powrót do hotelu w Tyberiadzie, kolacja, nocleg.
Dzień 3. KANA GALILEJSKA – NAZARET – WZGÓRZA GOLAN - YARDENIT
Śniadanie w hotelu. Przejazd do Kany Galilejskiej, gdzie Jezus dokonał pierwszego cudu zamienienia wody w wino na weselu ubogiej rodziny. W miejscu tym wybudowano kościół Franciszkanów. W środku można zobaczyć stare stągwie, a także fragment średniowiecznej mozaiki posadzkowej. Msza Święta. Przejazd do Nazaretu. Zwiedzanie Bazyliki Zwiastowania, największej chrześcijańskiej świątyni na Bliskim Wschodzie. Wnętrze świątyni zdobi cykl malowideł o tematyce maryjnej. Można tu zobaczyć Matkę Boską o skośnych oczach, w turbanie i afrykańskim stroju w krzykliwych kolorach. W tym miejscu Archanioł Gabriel oznajmił Marii radosną wieść, że została wybrana przez Boga na matkę Jego syna. Przejście do kościoła św. Józefa, który został wzniesiony w miejscu dawnego domu cieśli Józefa, męża Marii. Przejazd na Wzgórza Golan wzdłuż granicy izraelsko – syryjskiej. Przejazd do Yardenitu – symbolicznego miejsca chrztu Jezusa. Odnowienie chrztu przez zanurzenie w wodach Jordanu ma przypominać ten, którego Jan Chrzciciel udzielił samemu Jezusowi.
Powrót do hotelu w Tyberiadzie, kolacja, nocleg.
Dzień 4. HAJFA – CEZAREA - TEL AWIW – BETLEJEM
Śniadanie w hotelu. Wykwaterowanie. Wyjazd z Tyberiady, przejazd do Hajfy, trzeciego co do wielkości miasta Izraela, malowniczo położonego nad Morzem Śródziemnym, na stokach Góry Karmel. Zobaczymy m.in. Ogrody Bahaitów. W przepięknych Perskich Ogrodach wznosi się jedna z największych atrakcji Hajfy, przykryte złotą kopułą mauzoleum twórcy bahaizmu. Na Górze Karmel zobaczymy także kościół Stella Maris, zbudowany nad grotą wiązaną w żydowskiej i chrześcijańskiej tradycji z prorokiem Eliaszem i jego uczniem. W kopule przedstawiono wydarzenia z ich życia, a w niewielkim muzeum zebrano lokalne znaleziska archeologiczne. Sprzed kościoła rozciąga się jeden z najpiękniejszych widoków na wybrzeże. Msza Święta. Przejazd nadbrzeżną równiną do Cezarei. Cezarea jest jednym z najważniejszych stanowisk archeologicznych w Izraelu. Krótki postój pod akweduktem. Następnie przejazd do Tel Awiwu. Krótkie zwiedzanie starej części miasta, Jafy. Według Starego Testamentu założył ją po biblijnym potopie jeden z synów Noego, Jafet. Przejście uliczkami starego miasta, Ścieżką Horoskopu. Przejazd do Betlejem. Zakwaterowanie w hotelu w Betlejem, kolacja, nocleg.
Dzień 5. BETLEJEM – EIN KAREM– YAD VASHEM
Śniadanie w hotelu. Zwiedzanie Betlejem. Nad miastem góruje Bazylika Narodzenia Pańskiego wybudowana ponad Grotą Narodzenia. Srebrną gwiazdą oznaczono miejsce przyjścia na świat Jezusa. Do Groty Narodzenia przylega Grota Żłóbka gdzie pasterze oddali hołd małemu Jezusowi.
Bazylika Narodzenia przy Placu Żłóbka, na przestrzeni wieków, wielokrotnie zmieniała przynależność w ramach wyznania chrześcijańskiego. Pierwotna budowla powstała w pierwszej połowie IV w. jako fundacja św. Heleny, matki Konstantyna Wielkiego. Bazylika Narodzenia Pańskiego jest jedną z najstarszych świątyń chrześcijańskich, w której odprawiane są nabożeństwa. Do bazyliki przylegają klasztory i kościoły ormiańskie, grecko prawosławne i katolickie, a wśród nich m.in. kościół św. Katarzyny. W odległości 300 m od bazyliki znajduje się Grota Mleczna. Tradycja mówi, że Maria podczas ucieczki do Egiptu w tym miejscu karmiła Jezusa. W trakcie karmienia krople mleka upadły na skałę zmieniając na mlecznobiały kolor. Następnie przejazd na Pole Pasterzy. Kościół z figurą anioła ma kształt namiotu, jego kopuła widziana od wewnątrz przypomina palmę, a wspaniałe freski ilustrują dzieje Świętej Rodziny. Obok kościoła zobaczyć można groty, w których według tradycji mieszkali pasterze ze swoimi stadami. Wizyta w Ein Karem, niewielkiej biblijnej miejscowości na zachód od Jerozolimy. Zobaczymy franciszkański kościół Nawiedzenia, zbudowany w miejscu gdzie wedle tradycji Maria odwiedził św. Elżbietę, matkę Jana Chrzciciela. Nad grotą, tradycyjnie uważaną za miejsce w którym urodził się Jan Chrzciciel, wznosi się dziś kościół św. Jana. Msza Święta. Przejazd do Yad Vashem, Muzeum Historii Holocaustu, niezwykłego pomnika, którym uczczono pamięć sześciu milionów zamordowanych Żydów. Wykorzystano do tego najnowsze techniki multimedialne. Yad Vashem zajmuje się nadawaniem tytułów „Sprawiedliwych wśród Narodów Świata” osobom, które podczas wojny ratowały Żydów od zagłady. Wśród 20 tys. Sprawiedliwych jest aż 6 tys. Polaków. Do niedawna każdy z uhonorowanych miał przy muzeum zasadzone drzewko, teraz otrzymują imienne tabliczki. Powrót do hotelu, kolacja i nocleg
Dzień 6. JEROZOLIMA
Śniadanie w hotelu. Wizyta na Górze Oliwnej, skąd roztacza się niesamowita panorama Starego Miasta. Zwiedzanie kościoła Pater Noster, gdzie Jezus nauczał modlitwy Ojcze Nasz, której tekst w prawie 60 językach umieszczono na ścianach. Polska jest jedynym krajem, który posiada dwie tablice, tj. po polsku i po kaszubsku. Następnie przejście do kościoła klasztornego Dominus Flevit, w tym miejscu Jezus zapłakał nad losem Jerozolimy. Msza Święta. Zobaczymy także Cmentarz Żydowski na zachodnim zboczu Góry Oliwnej. Tradycja żydowska mówi, że właśnie tutaj rozpocznie się zmartwychwstanie ludzi w dniu Sądu Ostatecznego, a Mesjasz wprowadzi zmartwychwstałych prze pobliską Złotą Bramę na Wzgórze Świątynne. U stóp Góry Oliwnej znajduje się Bazylika Agonii (zwana także kościołem Wszystkich Narodów). Na fasadzie świątyni lśni złota mozaika przedstawiająca Jezusa cierpiącego za grzechy świata. Dwanaście kopuł tego zbudowanego w stylu bizantyjskim kościoła symbolizuje 12 narodów, które sfinansowały jego budowę. Tuż obok świątyni rozciąga się Ogród Oliwny – Getsemani, w którym Jezus został zdradzony. Rosnące to drzewa oliwne mają ok. 2000 lat. Według legendy wyrosną ponownie w dniu Sądu Ostatecznego.
Wejście brama Lwów na obszar Starego Miasta. „Via Dolorosa” to ciąg wąskich uliczek i umieszczonych przy nich XIV stacji Męki Pańskiej. Stacje od I do IX usytuowane są w budynkach przylegających do ulic a od X do XIV w Bazylice Grobu Pańskiego. Od Twierdzy Antonia (tu Jezus usłyszał wyrok) do Grobu Pańskiego prowadzi ok. 1450 kroków (ok. 1200 m.).Bazylika jest jedną z najbardziej niezwykłych świątyń na świecie. Jest wspólną własnością kilku wyznań chrześcijańskich, z których każda ma własne kaplice i ołtarze, i odprawia nabożeństwa w swoim obrządku. Najważniejsze miejsca w niej to zabudowany pagórek, na którym wedle tradycji ukrzyżowano Jezusa (po hebrajsku zwany Golgota, po łacinie Kalwaria) oraz Jego grobowiec. Przejście na Górę Syjon. Zobaczymy kościół Zaśnięcia NMP, okazałą benedyktyńską budowlę wzniesioną w miejscu, gdzie wedle tradycji Maria zapadła w wieczny sen. Wewnątrz warto zwrócić uwagę na mozaiki podłogowe oraz kryptę. Na wschodnim zboczu Góry Syjon stoi kościół św. Piotra „In Galicantu”, czyli „w miejscu gdzie piał kogut”, a apostoł Piotr trzy razy zaparł się Jezusa. Następnie udamy się do Wieczernika, najważniejszego dla chrześcijan miejsca na Górze Syjon, miejsca ostatniej wieczerzy. Oryginalna budowla nie przetrwała do czasów współczesnych. Ta, którą oglądamy, została wybudowana w XIV w. na zlecenie franciszkanów. To tutaj miały miejsce najbardziej doniosłe wydarzenia: ustanowienie Eucharystii, pojawienie się zmartwychwstałego Jezusa, zesłanie Ducha Świętego. Jest to również teren najstarszej w Jerozolimie gminy chrześcijańskiej. Przejazd pod Ścianę Płaczu, zwaną także Murem Zachodnim, najważniejszego miejsca dla wszystkich Żydów. Są to pozostałości drugiej świątyni wybudowanej przez Heroda Wielkiego. Obszar pod Ścianą służy jako olbrzymia synagoga pod gołym niebem. Jest on podzielony na dwie części: dla mężczyzn po lewo, dla kobiet po prawo. Powrót do hotelu w Betlejem, kolacja, nocleg.
Dzień 7. JERYCHO – QUMRAN – MORZE MARTWE
Śniadanie w hotelu. Przejazd do Jerycho, uchodzącego za najstarsze miasto na świecie. Wznosi się tu Góra Kuszenia, na której według Biblii, Jezus był kuszony przez szatana. Msza Święta. Przejazd do Qumran, z drogi zobaczymy groty, w których odnaleziono słynne zwoje znad Morza Martwego napisane przez Esseńczyków. Przejazd nam Morze Martwe, najniżej położone miejsca na świecie. Czas wolny na kąpiele błotne. Powrót do hotelu w Betlejem, kolacja, nocleg.
Dzień 8. TEL AWIW – WARSZAWA
Wczesne wykwaterowanie z hotelu (kawa+ciasto). Transfer na lotnisko Ben Guriona. Odprawa biletowo – paszportowa, wylot. Zakończenie imprezy.
Bądźmy wrażliwi na bezpieczeństwo dzieci i młodzieży
Stanowisko Konferencji Episkopatu Polski w sprawie ochrony dzieci i młodzieży
Dzieci i młodzież są wielkim skarbem całego narodu i nadzieją na jego dobrą przyszłość. Większość rodzin z wielką troską podejmuje trud ich wychowania. Jednakże w ostatnich miesiącach wielokrotnie media informowały o maltretowaniu dzieci, kaleczeniu ich, próbach zabójstwa dziecka przez rodziców, a nawet pozbawianiu ich życia. Wśród tych krzywd wołających o pomstę do nieba, jakich doznają dzieci, jest też i pedofilia. Jest ona jednym z najcięższych przewinień. Negatywna ocena tej krzywdy przez Kościół jest jednoznaczna, podobnie jak mocne i jednoznaczne są słowa Chrystusa: „kto by się stał powodem grzechu dla jednego z tych małych, którzy wierzą we Mnie, temu byłoby lepiej kamień młyński zawiesić u szyi i utopić go w głębi morza” (Mt 18,6). Dlatego też apelujemy o większą wrażliwość na krzywdę wyrządzaną dzieciom i młodzieży. Nie bądźmy obojętni na zło i nieprawość, jaka ich spotyka.
Problem pedofilii dotyka całe społeczeństwo. Dane statystyczne w tym względzie są alarmujące. Każdego dnia w Polsce zapadają średnio dwa prawomocne wyroki z tytułu pedofilii. W 2012 roku orzeczono ich 615, a blisko jedna trzecia skazanych to osoby w wieku od 17 do 21 lat. Co drugie dziecko drogą elektroniczną otrzymało nieprzyzwoite zdjęcia. W Internecie jest bardzo wiele stron z pornografią dziecięcą, a wiele dzieci jest w związku z tym szantażowanych i zmuszanych do dalszego udziału w tym procederze. Problem pedofilii pojawia się w szkołach, klubach sportowych, placówkach związanych z edukacją i wychowaniem, a także, co z bólem stwierdzamy – w środowiskach kościelnych. Przepraszamy za tych duchownych, którzy skrzywdzili dzieci. Robimy wszystko, co w naszej mocy, by w przyszłości takie sytuacje się nie powtórzyły. Skrzywdzonym dzieciom i młodzieży niesiemy i będziemy nieść nadal pomoc duszpasterską i terapeutyczną. Z całą mocą podkreślamy – nie ma żadnej tolerancji dla pedofilii. Takie stanowisko zajmuje cały Kościół w Polsce – tak duchowni, jak i świeccy katolicy. Społeczeństwo powinno przejść gruntowną edukację w zakresie ochrony dzieci i młodzieży. Ufamy, że taka sytuacja przyniesie dobre owoce w postaci większej wrażliwości wszystkich ludzi dobrej woli na krzywdę dzieci, młodzieży oraz ich najbliższych.
Kierujemy nasz apel również do ludzi dobrej woli o solidarność i współpracę w reagowaniu na wszelką krzywdę i przemoc, których ofiarami stają się najmłodsi. Nie możemy być obojętni na sygnały i oznaki ich cierpienia. Prosimy również ludzi ze świata mediów nie tylko o informowanie o przemocy, ale także o pomoc w edukowaniu społeczeństwa na temat wyrządzanej dzieciom krzywdy, w tym wielu zagrożeń, jakie niosą najnowsze technologie komunikacyjne. Apelujemy o to, aby nie epatować nieustannie społeczeństwa obrazami ukazującymi przemoc wobec dzieci. Chodzi o wrażliwość odpowiedzialnych za media co do czasu i pory, w których najmłodsi stykają się z tymi przekazami, zwłaszcza w telewizji, w godzinach popołudniowych i wczesnowieczornych. Bombardowanie w mediach elektronicznych tą tematyką prowadzi również do osłabienia wrażliwości na krzywdę dzieci. Demoralizujące są te programy telewizyjne, które wykazują charakter praktycznej instrukcji w zakresie zachowań pedofilskich. Ponadto, nagłaśnianie w mediach pedofilii nie może naruszać godności dzieci i ich najbliższych oraz ich prawa do prywatności. Nie może też krzywdzić osób trzecich, rodzin, szkół, parafii oraz ogółu duchownych.
Przemoc wobec dzieci i ich krzywda nigdy nie powinny zaistnieć. Wspólnie - wspólnota kościelna, społeczeństwo, instytucje państwowe a także media – zróbmy wszystko, byśmy byli bardziej wrażliwi na cierpienie dzieci i reagowali na najmniejsze nawet przejawy i oznaki krzywdy, która ich dotyka.
Biskupi zgromadzeni na 363. zebraniu plenarnym Konferencji Episkopatu Polski
Warszawa, 9 października 2013 r.
OGŁOSZENIA PARAFIALNE
1. Najserdeczniej dziękujemy Panom: Wiesławowi i Mieczysławowi Rzeszutek za bezpłatnie wykonane prace przy naprawie mechanizmu dzwonów.
2. Serdecznie dziękujemy rodzinom, które wczoraj sprzątały kościół, za zakupienie kwiatów do kościoła oraz za wykonane prace porządkowe w kościele oraz za złożoną ofiarę w kwocie 50 zł. Kolejne sprzątanie kościoła odbędzie się 31.10.13 (czwartek) o godz. 8.00. Prosimy pięć kolejnych rodzin.
3. Msze św. w tygodniu:
- Ostrowy Tusz. o godz. 17.00.
- Przyłęk o godz. 16.00 (w środę nie będzie Eucharystii, zapraszamy do Ostrów Tusz. na nowennę)
Codziennie po Mszy św. nabożeństwo różańcowe.
4. W środę nowenna do Madonny z Puszczy
5. Zachęcamy do korzystania z prasy katolickiej
6. Wspomnienia liturgiczne:
- poniedziałek – bł. Jakuba Strzemię
- wtorek – bł. Jana Pawła II (w tym dniu można zyskać odpust zupełny z racji Roku Wiary)
- niedziela – Rocznica poświęcenia własnego kościoła
7. Zbiórka ministrantów, lektorów i animatorów:
- Ostrowy Tusz. – czwartek – po Mszy św.
- Przyłęk – sobota – po Mszy św.
8. Spotkanie Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży w piątek o godz. 18.00 w salce parafialnej. Zapraszamy wszystkich chętnych.
9. Kanonizacja Jana Pawła II i Jana XXIII odbędzie się 27.04.2014
10. Dziś rozpoczynamy Tydzień Misyjny. Pamiętajmy o dziełach misyjnych Kościoła i otaczajmy modlitwą misjonarzy, szczególnie pochodzących z naszej diecezji. Składka za tydzień będzie przeznaczona na misje.
11. Od dziś w niedzielę, Msze św. popołudniowe będą odprawiane o godz. 15.00.
12. Składka dziś przeznaczona jest na spłatę długu za wykonane inwestycje przed koronacją
13. Spotkanie kandydatów do bierzmowania w środę o godz. 18.00 w salce parafialnej
14. W niedzielę (27.10.13) zmiana czasu na zimowy.
15. Zapraszamy na spotkanie formacyjne członków i sympatyków Akcji Katolickiej, które odbędzie się w sobotę, 26 października o godz. 9.00 w parafii św. Michała Archanioła w Rzeszowie. Drugie spotkanie w tym samym dniu odbędzie się w Jaśle w domu parafialnym parafii św. Stanisława Biskupa, rozpoczęcie o godz. 15.00. Wykład: „wiara światłem – refleksje wobec encykliki „Lumen Fidei” – wygłosi ks dr Pawel Pietrusiak.
16. Duszpasterstwo Rodzin wraz doradcami i rodzinami naszej diecezji w dniach od 23 - 29 października 2013 pielgrzymuje do Rzymu na spotkanie z Ojcem św. Franciszkiem, by modlić się za rodziny naszej diecezji, polecać ich troski ale i dziękować za łaski w roku wiary. Prosimy o pamięć w modlitwie za Ojca Świętego, wszystkich pielgrzymujących oraz sprawy rodzin w Polsce i na całym świecie.
17. W dniach 25 – 27.10.2013 r. w Domu Rekolekcyjnym bł. Karoliny w Rzeszowie-Przybyszówce organizowane jest szkolenie „START w KSM” . Zapraszamy młodzież chcącą zakładać oddziały lub działającą w KSM. Koszt pobytu 60 zł. Należy zabrać ze sobą Pismo św. i śpiwór. Zgłoszenia: Ks. Paweł Tomoń - tel. 017/ 8512 051, 604 051 775 lub Zarząd KSM 17 852 06 03.
18. Studium Muzyki Liturgicznej w Rzeszowie zaprasza kantorów i animatorów muzycznych oraz dyrygentów prowadzących zespoły i schole przy kościołach na zajęcia w Bernardyńskim Centrum Religijno - Kulturowym. Studium ma na celu zaznajomienie z podstawami liturgiki, pracę nad emisją głosu, naukę czytania nut oraz podstaw z dyrygentury. Kształcenie w Studium Muzyki Liturgicznej trwa 2 lata i jest przeznaczone dla osób od 14 roku życia. Zapisy trwają do 26 października. Informacje dostępne na www.unanime.pl lub pod tel. 733046646.
19. 22 października (wtorek) br. o godz. 10.00 w katedrze rzeszowskiej biskup rzeszowski Jan Wątroba udzieli święceń diakonatu 7 klerykom z szóstego roku Wyższego Seminarium Duchownego w Rzeszowie. Bezpośrednie przygotowania do świeceń rozpoczęły się 18 października rekolekcjami, które prowadził biskup pomocniczy archidiecezji przemyskiej Stanisław Jamrozek. Pamiętajmy o modlitwie.
INTENCJE – OSTROWY TUSZOWSKIE:
21.10 – PONIEDZIAŁEK – 17.00
1) + Józef Dubicki, Maria żona – od Heleny i Juliana Rzeszutek
22.10 - WTOREK – 17.00
1) + Maria i Ludwik Matuch
23.10 – ŚRODA – 17.00
1) + Władysław Gancarz – gr.
2) + Wiktoria Paterak – w 30 dzień po śmierci – od syna Grzegorza
24.10 – CZWARTEK – 17.00
1) + Stanisław Sudoł – od Marii Parys
25.10 – PIĄTEK – 17.00
1) + Janina Stypa – w 30 dzień po śmierci – od syna z żoną i dziećmi
26.10 – SOBOTA– 17.00
1) + Wojciech Rzeszutek, Maria żona – od Heleny i Juliana Rzeszutek
27.10 – NIEDZIELA
7.30 + Michał Wolak
11.00 za parafian
15.00 + Tadeusz Rzeszutek z okazji imienin i za zmarłych kapłanów: ks. Stanisław Trzewik, ks. Władysław Urbański
INTENCJE - PRZYŁĘK:
21.10 - PONIEDZIAŁEK – 16.00
+ Władysław Gancarz – gr.
22.10 - WTOREK - 16.00
+ Władysław Gancarz – gr.
24.10 – CZWARTEK – 16.00
+ Władysław Gancarz – gr.
25.10 – PIĄTEK – 16.00
+ Władysław Gancarz – gr.
26.10 – SOBOTA – 16.00
+ Władysław Gancarz – gr.
27.10 – NIEDZIELA - 9.00
+ Władysław Gancarz – gr.
INTENCJE - SZYDŁOWIEC:
27.10 – NIEDZIELA - 9.00
+ Maria Kociuba – od bratowej Barbary Babula z rodziną
ORĘDZIE NA ŚWIATOWY DZIEŃ MISYJNY 20 PAŹDZIERNIKA 2013:
Drodzy Bracia i Siostry!
W tym roku Światowy Dzień Misyjny będziemy obchodzić pod koniec Roku Wiary. Jest to wspaniała okazja, aby umocnić naszą przyjaźń z Panem i nasze wędrowanie z Nim jako Kościół, który odważnie głosi Ewangelię. W takiej perspektywie chciałbym zaproponować kilka refleksji.
1. Wiara jest cennym darem Boga, który otwiera naszego ducha, byśmy mogli Go poznać i kochać. On chce nawiązać z nami relację, abyśmy mogli uczestniczyć w Jego życiu i uczynić nasze życie bardziej sensownym, lepszym, piękniejszym. Bóg nas kocha! Jednakże wiara musi być przyjęta. Domaga się więc naszej osobistej odpowiedzi, odwagi, by Bogu zaufać, by żyć Jego miłością, wdzięczności za Jego nieskończone miłosierdzie. Ponadto nie jest ona darem zarezerwowanym jedynie dla niektórych, ale ofiarowanym z hojnością. Wszyscy powinni móc doświadczyć radości czucia się kochanymi przez Boga, radości zbawienia! Jest to dar, którego nie wolno zatrzymać dla siebie, ale trzeba się nim dzielić: gdybyśmy chcieli zatrzymać go jedynie dla siebie, stalibyśmy się wówczas chrześcijanami wyizolowanymi, jałowymi i chorymi.
Głoszenie Ewangelii jest nieodłączne od faktu bycia uczniem Chrystusa i zakłada nieustanne zaangażowanie, które podtrzymuje całe życie Kościoła. „Misyjny zapał jest wyraźnym znakiem dojrzałości wspólnoty kościelnej” (Benedykt XVI, Adhortacja apostolska Verbum Domini, 95). Każda wspólnota jest „dojrzała” wówczas, gdy wyznaje wiarę, celebruje ją z radością podczas liturgii, gdy żyje miłością i głosi bez wytchnienia słowo Boże wychodząc ze swego zamknięcia, aby je nieść również na „peryferie”, zwłaszcza tym, którzy nie mieli jeszcze możliwości poznania Chrystusa. Trwałość naszej wiary na płaszczyźnie osobistej i wspólnotowej mierzy się również zdolnością przekazywania jej innym, rozpowszechniania jej, przeżywania jej w miłości, dawania o niej świadectwa wobec tych, którzy się z nami spotykają i dzielą z nami drogę życia.
2. Rok Wiary, obchodzony pięćdziesiąt lat po rozpoczęciu Soboru Watykańskiego II, wzywa nas do tego, aby cały Kościół odnowił świadomość swojej obecności we współczesnym świecie, swojej misji wśród ludów i narodów. Jego charakter misyjny nie jest tylko kwestią obszarów geograficznych, lecz odnosi się do ludów, kultur i osób właśnie dlatego, że „granice” wiary nie przebiegają tylko przez terytoria i tradycje ludzkie, ale też i przez serce każdego człowieka. Sobór Watykański II w sposób szczególny podkreślił, że obowiązek misyjny, obowiązek poszerzania granic wiary jest znamienny dla każdego ochrzczonego i dla każdej wspólnoty chrześcijańskiej: „Ponieważ zaś Lud Boży żyje we wspólnotach, przede wszystkim diecezjalnych i parafialnych, i w nich niejako okazuje się widoczny, muszą również i one świadczyć o Chrystusie wobec narodów” (Dekret Ad Gentes, 37).
Każda wspólnota jest zatem wezwana i zaproszona do tego, aby uczyniła swoim nakaz Jezusa skierowany do Apostołów, aby stali się „świadkami w Jerozolimie, w całej Judei i Samarii i aż po krańce ziemi” (Dz 1, 8) i to nie jako drugorzędny aspekt chrześcijańskiego życia, ale zasadniczy. Wszyscy bowiem jesteśmy posłani na drogi świata, aby kroczyć z naszymi braćmi, wyznając i świadcząc o naszej wierze w Chrystusa i będąc głosicielami Jego Ewangelii. Zapraszam biskupów, kapłanów, rady kapłańskie i duszpasterskie, wszystkie osoby i grupy odpowiedzialne w Kościele, aby w swoich programach duszpasterskich i formacyjnych uznały za ważny wymiar misyjny, doświadczając, że ich zaangażowanie apostolskie nie jest pełne, jeśli nie zawiera intencji „dawania świadectwa o Chrystusie wobec narodów”, wobec wszystkich ludów. Charakter misyjny nie ma jedynie wymiaru programowego w życiu chrześcijan, ale ma również wymiar paradygmatyczny, który dotyczy wszystkich aspektów chrześcijańskiego życia.
3. Dzieło ewangelizacji napotyka często na przeszkody nie tylko zewnętrzne, ale i wewnątrz samej wspólnoty kościelnej. Czasem zapał, radość, odwaga, nadzieja, z jakimi głosimy wszystkim przesłanie Chrystusa i pomagamy ludziom naszych czasów, aby Go spotkali, są słabe. Czasami niektórzy myślą jeszcze, że niesienie Prawdy Ewangelii wiąże się z pogwałceniem wolności. Paweł VI wyraża się bardzo jasno na ten temat: „Zapewne błędem jest narzucanie czegoś sumieniu naszych braci. Ale zupełnie czymś innym jest przedstawianie temuż sumieniu prawdy ewangelicznej i zbawienia w Jezusie Chrystusie, jasno je uwzględniając i pozostawiając temuż sumieniu całkowitą możność wyboru i decyzji … To wcale nie narusza wolności religijnej, owszem, służy tej wolności” (Adhortacja apostolska Evangelii nuntiandi, 80). Zawsze powinniśmy odważnie i z radością, z szacunkiem, proponować spotkanie z Chrystusem, nieść Jego Ewangelię.
Jezus przyszedł do nas, aby nam wskazać drogę zbawienia i powierzył również nam misję nauczania, aby Go wszyscy poznali, aż po krańce ziemi. Często widzimy, że uwydatnia się i promuje przemoc, kłamstwo, błędy. Sprawą naglącą jest, by w naszych czasach uwypuklić piękno życia według Ewangelii poprzez jej głoszenie i świadectwo o niej, czyniąc to także wewnątrz samego Kościoła, dlatego że w tej perspektywie ważne jest, aby nigdy nie zapominać o fundamentalnej zasadzie każdego głosiciela Ewangelii: niemożliwe jest głoszenie Chrystusa bez Kościoła. Ewangelizowanie nigdy nie jest aktem odosobnionym, indywidualnym, prywatnym, ale zawsze eklezjalnym. Paweł VI napisał: „kiedy choćby najpospolitszy kaznodzieja, katechista czy duszpasterz, w najbardziej odległym kraju, głosi Ewangelię, gromadzi swą małą wspólnotę, udziela sakramentów, choćby był sam, wykonuje akt Kościoła”. Działa on „nie na podstawie misji samowolnie uzurpowanej, ani nie na mocy osobistej inspiracji, ale w łączności z posłannictwem Kościoła oraz w jego imieniu” (tamże, 60). To daje moc misji i pozwala odczuć każdemu misjonarzowi i głosicielowi Ewangelii, że nigdy nie jest sam, lecz stanowi część tego samego Ciała ożywianego przez Ducha Świętego.
4. W naszych czasach powszechne przemieszczanie się ludzi i łatwość komunikacji dzięki „nowym mediom” spowodowały wymieszanie się między sobą ludów, ich wiedzy i życiowego doświadczenia. Ze względu na pracę całe rodziny przemieszczają się z jednego kontynentu na drugi. Wymiana zawodowa i kulturowa, za którymi postępują turystyka i zjawiska jej podobne, powodują wielkie migracje ludzi. Niekiedy nawet wspólnotom parafialnym trudno jest stwierdzić z całą pewnością, które osoby przebywają czasowo, a które mieszkają na stałe na terytorium ich parafii. Ponadto na obszarach, które od zawsze były regionami tradycyjnie chrześcijańskimi, wzrasta liczba tych, dla których wiara jest obca, są obojętni religijnie albo mają inne wierzenia. Zresztą nie jest rzadkością, że niektórzy ochrzczeni dokonują takich życiowych wyborów, które oddalają ich od wiary, co sprawia, że potrzebują „nowej ewangelizacji”. Do tego wszystkiego dochodzi fakt, że do ogromnej części ludzkości nie dotarła jeszcze Dobra Nowina Jezusa Chrystusa.
Przeżywamy ponadto kryzys, który dotyka różnych sfer ludzkiej egzystencji. Jest to nie tylko kryzys ekonomiczny, finansowy, związany z bezpieczeństwem żywnościowym czy środowiskiem naturalnym, ale również dotyczący najgłębszego sensu istnienia i fundamentalnych wartości, które go ożywiają. Współistnienie ludzi również jest naznaczone napięciami i konfliktami, które wywołują brak poczucia bezpieczeństwa oraz trudności w znalezieniu drogi do trwałego pokoju. W tej złożonej sytuacji, w której na horyzoncie teraźniejszości i przyszłości gromadzą się groźne chmury, sprawą tym bardziej pilną jest niesienie z odwagą w każdą rzeczywistość Ewangelii Chrystusa, która jest głoszeniem nadziei, pojednania, komunii, jest głoszeniem bliskości Boga, Jego miłosierdzia, Jego zbawienia, jest głoszeniem tego, że moc Bożej miłości jest zdolna pokonać ciemności zła i poprowadzić na drogi dobra. Człowiek naszych czasów potrzebuje pewnego światła, które oświeci jego drogę i które może mu dać jedynie spotkanie z Chrystusem. Poprzez nasze świadectwo, z miłością nieśmy temu światu nadzieję, którą nam daje nasza wiara! Misyjny charakter Kościoła nie jest prozelityzmem, lecz świadectwem życia, które oświeca drogę, przynosi nadzieję i miłość. Kościół – powtarzam to jeszcze raz – nie jest organizacją pomocy społecznej, przedsiębiorstwem czy jakąś organizacją pozarządową, ale jest wspólnotą osób ożywionych działaniem Ducha Świętego, które zachwyciły się spotkaniem z Jezusem Chrystusem, żyją nim nadal i pragną dzielić się tym doświadczeniem głębokiej radości, dzielić się orędziem zbawienia, które dał nam Pan. To właśnie Duch Święty prowadzi Kościół na tej drodze.
5. Chciałbym was wszystkich zachęcić, abyście byli głosicielami Dobrej Nowiny Chrystusa i jestem szczególnie wdzięczny misjonarzom, kapłanom fidei donum, zakonnikom, zakonnicom, wiernym świeckim – ciągle coraz liczniejszym – którzy odpowiadając na wezwanie Chrystusa, opuszczają swoją własną ojczyznę, aby służyć Ewangelii na innych ziemiach i w innych kulturach. Chciałbym jednak również podkreślić, że obecnie młode Kościoły wspaniałomyślnie angażują się w posyłanie misjonarzy do Kościołów, które znajdują się w trudnej sytuacji – nierzadko do Kościołów w krajach od dawna chrześcijańskich – w które wnoszą świeżość i entuzjazm, z jakimi przeżywają wiarę, która odnawia życie i daje nadzieję. Żyć zgodnie z tym powiewem uniwersalności, odpowiadając na wezwanie Jezusa „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody” (Mt 28, 19), stanowi bogactwo każdego Kościoła partykularnego, każdej wspólnoty, a posyłanie misjonarzy nigdy nie jest stratą, lecz zyskiem.
Zachęcam tych wszystkich, którzy czują się wezwani, aby wielkodusznie odpowiedzieli na głos Ducha Świętego, zgodnie z ich sytuacją, i aby nie bali się być wspaniałomyślnymi dla Pana. Zachęcam także biskupów, rodziny zakonne, wspólnoty i stowarzyszenia chrześcijańskie, aby wspierały z przenikliwością i z uważnym rozeznaniem misyjne powołania ad gentes i by pomagały Kościołom, które potrzebują kapłanów, zakonników i zakonnic, jak i świeckich, aby wzmacniać wspólnotę chrześcijańską. Ta troska powinna być również obecna w łonie Kościołów należących do tej samej konferencji Episkopatu, czy tego samego regionu. Jest ważne, aby Kościoły, które są bogatsze w powołania, wspaniałomyślnie pomagały tym, które cierpią z powodu ich braku.
Zachęcam też misjonarzy, szczególnie kapłanów fidei donum i osoby świeckie, aby z radością przeżywali swoją cenną posługę w Kościołach, do których zostali posłani, i by nieśli ich radość i doświadczenie Kościołom, z których pochodzą, pamiętając jak to Paweł i Barnaba, pod koniec pierwszej podróży misyjnej „Kiedy przybyli i zebrali [miejscowy] Kościół, opowiedzieli, jak wiele Bóg przez nich zdziałał i jak otworzył poganom podwoje wiary” (Dz 14, 27). Mogą się oni stać dla nich, w pewnym sensie, drogą do odnowy wiary, wnosząc świeżość młodych Kościołów, aby Kościoły o starożytnej chrześcijańskiej tradycji odnalazły entuzjazm i radość dzielenia się wiarą we wzajemnej wymianie, która jest obustronnym ubogacaniem się na drodze naśladowania Pana.
Troska o wszystkie Kościoły, jaką Biskup Rzymu dzieli ze swoimi współbraćmi biskupami, w sposób znamienny realizuje się poprzez zaangażowanie Papieskich Dzieł Misyjnych, które mają za cel ożywiać i pogłębiać świadomość misyjną każdego ochrzczonego i każdej wspólnoty, czy to przypominając o konieczności pogłębionej formacji misyjnej całego Ludu Bożego, czy też ożywiając wrażliwość wspólnot chrześcijańskich tak, aby zaofiarowały swoją pomoc w przekazywaniu Ewangelii światu.
Kieruję wreszcie moje myśli w stronę chrześcijan, którzy w różnych częściach świata napotykają na trudności dotyczące otwartego wyznawania swojej wiary i uznania ich prawa do życia zgodnie z wiarą. Nasi bracia i siostry są odważnymi świadkami – liczniejszymi niż męczennicy pierwszych wieków – którzy z apostolską wytrwałością znoszą różne współczesne formy prześladowania. Wielu jest takich, którzy ryzykują nawet życie, aby dochować wierności Ewangelii Chrystusa. Pragnę zapewnić, że poprzez modlitwę jestem blisko tych osób, rodzin i wspólnot, które doświadczają przemocy i nietolerancji i powtarzam im pocieszające słowa Jezusa: „miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (J 16, 33).
Benedykt XVI zachęcał: „Oby słowo Pańskie rozszerzało się i rozsławiało (2 Tes 3, 1): oby ten Rok Wiary coraz bardziej umacniał naszą więź z Chrystusem Panem, gdyż tylko w Nim jest pewność przyszłości i gwarancja prawdziwej i trwałej miłości” (Porta Fidei, 15). Jest to moje życzenie na tegoroczny Światowy Dzień Misyjny. Z całego serca błogosławię misjonarzom i tym wszystkim, którzy im towarzyszą i wspierają to fundamentalne zaangażowanie Kościoła, aby głoszenie Ewangelii mogło rozbrzmiewać we wszystkich częściach świata i żebyśmy my, słudzy Ewangelii i misjonarze, doświadczali „słodkiej i pokrzepiającej radości ewangelizowania” (Paweł VI, Evangelii nuntiandi, 80).
Watykan, 19 maja 2013, w uroczystość Zesłania Ducha Świętego
Papież Franciszek
